Zabrze – kościół p.w. św. Jadwigi

Kościół p.w. św. Jadwigi Śląskiej zbudowany został w 1929 r. z funduszy Kurii Biskupiej we Wrocławiu, Państwowego Zespołu Kopalń oraz Górnośląskiego Zakładu Koksowniczego. Inicjatorem budowy był Józef Bennek, proboszcz zabrskiej parafii św. Franciszka, której, do 1945 r., omawiany kościół był kościołem filialnym. Kościół zbudowany w latach 1928 – 1929 na planie owalu, z czterema  wieżami narożnymi. Świątynia wzniesiona w konstrukcji szkieletowej, szalowana deskami. Powodem wybudowania drewnianej świątyni było niewątpliwie duże zagrożenie szkodami górniczymi (zapadanie się terenu). Dodatkowym zabezpieczeniem przed szkodami było umiejscowienie konstrukcji kościoła na betonowej, 57. tonowej, zbrojonej płycie. Drewniana konstrukcja lepiej znosi naprężenia. Projektantem kościoła i kierownikiem jego budowy był budowniczy rejencyjny Karl Kattenidt. Kościół zwraca uwagę ciekawą formą architektoniczną rzadko spotykaną w regionie śląskim. Dach kościoła pokryty dachówką. Wieże narożne na planie ośmioboku, zwieńczone hełmami z iglicą. Wewnątrz świątyni wyposażenie współczesne. Kaplica św. Barbary z ołtarzem wykonanym z czarnego węgla. Strop jest płaski, ozdobiony kasetonami. Ściany wewnątrz częściowo otynkowane z malowidłami. Słupy przy prezbiterium ozdobione figurami świętych. Wyposażenie z l. 1930-41. Organy firmy Gebruder Walter z XIX w. przeniesione z Lutynii. Kościół ma sześć ołtarzy, w tym główny z 1930 r. wykonany przez bytomskiego rzeźbiarza Franza Schinka w formie tryptyku, z drewna, pozłacany. Ponadto w ołtarzu głównym relikwie św. Jadwigi. Belka tęczowa nad ołtarzem ze sceną ukrzyżowania. W krypcie pod prezbiterium kamień węgielny wmurowany w lipcu 1928 r. Okna dolne prostokątne z witrażami, okna na wyższej kondygnacji ośmioboczne. Prezbiterium po stronie zachodniej na niewysokim podwyższeniu.
Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej Województwa Śląskiego.