Radomierowice – kościół filialny p.w. Wniebowzięcia NMP

Budynek  wzniesiono jako zbór ewangelicki dla kolonistów pruskich, osiedlanych tu w czasie tzw. kolonizacji fryderycjańskiej w II połowie XVIII w., prowadzonej z zaleceń  króla Prus Fryderyka II w celu zagospodarowania leśnych obszarów wokół Opola. Kościół wybudowany w latach 1786-90 przez mistrza ciesielskiego Petzera według projektu architekta Christiana Isemera, inspektora budowlanego we Wrocławiu i Opolu. Pierwszy pastor nosił nazwisko Kaluski. W 1790 r. dobudowano do kościoła wieżę, a w 1860 r. kościół odnowiono. Do 1945 r. służył ewangelikom, obecnie jest kościołem katolickim.

Budynek kościoła, orientowany, zbudowany w konstrukcji szkieletowej, wypełnionej murem ceglanym. Obustronnie otynkowany. Reprezentuje typ kościoła salowego, bez wyodrębnionego z nawy  prezbiterium, pięcioprzęsłowy, zamknięty prostokątnie. Na zewnątrz gzyms koronujący, profilowany. Prostokątne okna, umieszczone w dwóch kondygnacjach, doświetlają wnętrze nawy i empory. Wnętrze nakryte stropem belkowym, bez polichromii, z podciągami wzdłużnymi wspartymi na ośmiu słupach z zastrzałami, dźwigającymi z trzech stron empory, wydzielającymi nawy boczne, tworząc trzyczęściowe wnętrze. W rozbudowanych emporach potrójny rząd ławek dla wiernych. Wschodnie przęsło nawy północnej z wydzieloną wewnątrz zakrystią. Dach czterospadowy, jednokalenicowy, kryty gontem.  Od zachodu usytuowana jest niewielka wieża wybudowana w konstrukcji szkieletowej z wypełnieniem szachulcowym, z kruchtą w przyziemiu, zwieńczona gontowym hełmem w kształcie dzwonu, osadzonym na ośmiobocznym walcu, z  chorągiewką, na której widnieje data „1790”.

Pierwotny wystrój wewnętrzny kościoła, widoczny na fotografiach archiwalnych, z bardzo skromnie wyposażonym wnętrzem, rokokowo-klasycystycznym. Między emporami wbudowany chór muzyczny z prospektem organowym z ok. 1790 r., wykonanym przez Franciszka Majewskiego z Rychtala. Ołtarz główny, pierwotnie ambonowy, z amboną umieszczoną centralnie z ok. 1790 r., zmieniony w II połowie XX w. na ołtarz katolicki z obrazem Matki Boskiej w centralnej części ołtarza. Obecnie ambona postawiona oddzielnie. Chrzcielnica  z końca XVIII w. Stacje Drogi Krzyżowej w postaci obrazów zawieszonych na emporach.