Pietrowice Wielkie – kościół odpustowy p.w. św. Krzyża

Kościół zbudowany wg tradycji w 1667 r., na miejscu starszej kaplicy, odnowiony lub przebudowany w 1743 r. za sprawą proboszcza Józefa Ernesta Kuklinsky. Z tym miejscem związana jest legenda. Historia datuje się na czasy gdy okoliczni gospodarze wypasali konie na wspólnym pastwisku zwanym „społkiem”. Znalezienie w źródełku obrazu Ukrzyżowanego Zbawiciela stało się pretekstem budowy świątyni. Pierwsza lokalizacja kościoła na wzgórzu nie została doprowadzona do końca w wyniku  sił natury, które w nocy burzyły to, co było zbudowane za dnia, zmiatając budulec do kotliny, gdzie obecnie znajduje się świątynia. Obecny kościół  usytuowany jest poza wsią, w polu, przy drodze  do Gródczanek. Jest to świątynia konstrukcji zrębowej. Krótkie prezbiterium zamknięte jest dwubocznie, przy nim od pd. zakrystia. Nawa zbliżona do kwadratu z podcieniem od zach., mieszczącym w górnej części chór muzyczny. Od wsch. i pn. świątynię otaczają soboty, od pd. drewniana ambona. Dach siodłowy, kryty gontem. Nad nawą wieżyczka na sygnaturkę ośmioboczna z latarnią i baniastym hełmem, wieńczona krzyżem o trzech ramionach. Ściany kościoła pokryte gontem. Wewnątrz ołtarz późnobarokowy z bramkami po bokach, z cudownym obrazem Ukrzyżowania. Obraz Matki Boskiej Rudzkiej – dzieło Jana Eliasza Ridingera z Wiednia (ok. 1752 r.). Belka tęczowa z napisem „Na Nalezení a Powyssení swateho Kříže – plnomocné Odpustky udêlené” (morawski). „Volkomener Ablaß zu ewigen Zeiten verliehen” (niemiecki). „ C I : V ROKV : I. 1 43 : FARARZE JOZEA” – co w tłumaczeniu znaczy: odpusty zupełne na uroczystość Znalezienia i Podwyższenia Krzyża Św. na wieczne czasy – 1743 r. Przy kościele drewniana dzwonnica współcześnie wzniesiona. Po drugiej stronie drogi murowana neogotycka kaplica nad cudownym źródłem z 1899 r. Co roku w kościółku tym odbywają się dwa wielkie odpusty: na znalezienie św. Krzyża w dniu 4 maja i na podwyższenie św. Krzyża w dniu 14 września. Odpust na znalezienie św. Krzyża został przeniesiony z 3 na 4 maja po zakończeniu drugiej wojny światowej, ze względu na to, że w Polsce w dniu 3 maja obchodzi się święto Królowej Polski. W pobliżu kościoła neogotycka, ceglana kaplica z 1899 r. zbudowana wg projektu Józefa Seyfrieda, nad studnią z wodą mającą wg ludowych podań właściwości lecznicze (patrz wyżej).
W 2001 r. studzienka w związku z wykryciem w niej bakterii koli i azotynów została zamknięta przez Sanepid.