Chorzów – kościół p.w. św. Józefa Robotnika

Kościół wzniesiony w 1791 r. na miejscu starszej XV-wiecznej kaplicy w Nieboczowach k. Raciborza. Świątynię przeniesiono w 1971 r. do Kłokocina (obecnie dzielnica Rybnika), stamtąd  w 1995 r. translokowano do skansenu chorzowskiego. Jest to świątynia orientowana, konstrukcji zrębowej. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, przy nim od pn. zakrystia. Nawa wyższa i szersza na planie zbliżonym do kwadratu z niewielką kruchtą od zach. Dach kościoła pokryty gontem. Dwie wieżyczki na sygnaturki, jedna  nad nawą, druga nad prezbiterium. Świątynię obiegają przydaszki, pokryte jak i dachy gontami. Pierwotne wyposażenie kościoła nie zachowało się, natomiast obecny wystrój jest depozytem z innych kościołów i muzeów, darem osób prywatnych, lub pochodzi ze zbiorów własnych skansenu. Wnętrze utrzymane w stylu baroku ludowego. Na szczególną uwagę zasługują 14 obrazów Stacji Drogi Krzyżowej  z XVIII/XIX w. (napisy na kartuszach w języku morawskim). Ołtarz główny pochodzi  z kościoła w Moszczenicy (obrotowe tabernakulum z XVIII w. – depozyt Muzeum Archidiecezjalnego w Katowicach); obraz zaołtarzowy przedstawiający św. Józefa (pochodzi z Ruptawy, XVIII/XIX w. – depozyt Muzeum Archidiecezjalnego w Katowicach); ławki wykonano na wzór  ze świątyni z Wisły Wielkiej; obrazy olejne na płótnie: Matka Boska Różańcowa z Dzieciątkiem Jezus i dwoma świętymi z pol. XIX w. (zbiory GPE), Chrystus z gorejącym sercem w otoczeniu aniołów z k. XVIII w. (zbiory GPE), św. Florian z pocz. XX w. (zbiory GPE), Matka Boska Gidelska w otoczeniu śś. Jacka i Dominika z pocz. XIX w.(zbiory GPE); konfesjonał i ława kolatorska z Wisły Wielkiej (XVIII w. – depozyt Muzeum Archidiecezjalnego w Katowicach); balaski i świeczniki z parafii p.w. św. Wawrzyńca w Chorzowie  (XVIII w.); na chórze: fisharmonia z Chorzowa Starego (dar mieszkańców).
Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej Województwa Śląskiego.